غزل انتظار

[استبرق الجنه]

غزل انتظار( تقدیم به او که با امدنش به انتظار تلخ ما پایانی شیرین میبخشد )


بال وپرم سوخته ،
تاب و رمق ندارم
در کنج این خرابه من آشنا ندارم


دیری است خسته ام من،
خوار و شکسته ام من
آخر درین بیابان من آشیان ندارم


بشکن تو این غرورت،
باز آ به سوی کویت
کاندر کویر سوزان تاب و توان ندارم


سر شد زمان لاله،
شور گل آلاله
در این سکوت دلگیر آه و فغان ندارم


در زیر سقف غمها،
یارای زخم شبها
جز تو دراین سیاهی من همرهان ندارم


دریاب خسته ات را،
از شوق جسته ات را
چون من دگر توان زخم زبان ندارم


ای آخرین ستاره،
زیبا گل بهاره
بی تو ستاره ای من در اسمان ندارم

باز آ که من ستاره، در کهکشان ندارم



اللهم عجل لولیک الفرج