[عبد القادر المصلاوي]

قَالَ الإمامُ الحُسَيْنُ (ع): دَخَلتُ عَلَى رَسُولِ اللهِ (ص) وَ عِنْدَهُ اُبَىّ بن كَعْبٍ، فَقَالَ لِى رَسُولُ اللهِ (ص) مَرْحَبًا بِكَ يَا اَبَا عَبْدِ اللهِ، يَا زَيْنَ السَمَوَاتِ و الأرضينَ، قَالَ لَهُ اُبَىُّ: وَ كَيْفَ يَكُونُ يَا رَسُولَ اللهِ (ص) زَيْنَ السَّمَوَاتِ وَ الأرضينَ اَحَدٌ غَيْرُكَ؟! قَالَ: أبَىُّ وَ الَّذِى بَعَثَنِى بِالحَقِّ نَبِيًّا إنَّ الحُسَيْنَ بنَ عَلِىٍّ فِى السَّمَاءِ أكْبَرُ مِنْهُ فِى الأرض، وَ إنَّهُ لَمَكتُوبٌ عَن يَمِينِ عَرْشِ الله (عزَّ وَ جَلَّ): مِصْبَاحُ هُدىً وَ سَفِينَةُ نَجَاةٍ
Имам Һүсејн бујурур: Аллаһын Рәсулунун отағына дахил олдугда ҝөрдүм ки, Үбәјј ибни Кә’б дә онун јанындадыр. Аллаһын Рәсулу мәнә бујурду:
Еј Әба Әбдиллаһ, хош ҝәлмисән! Еј ҝөјләрин вә јерләрин зинәти!
Үбәјј Пејғәмбәри Әкрәмә (с) деди:
Еј Аллаһын Рәсулу (с), неҹә мүмкүн ола биләр ки, сәндән башга бир шәхс ҝөјләрин вә јерләрин зинәти олсун?!
Аллаһын Рәсулу (с) бујурду: Еј Үбәјј, мәни һагг олараг пејғәмбәрлијә сечән Аллаһа анд олсун, Һүсејнин ҝөјдә олан мәгамы јердә олан мәгамындан үстүндүр вә һәгигәтән әршин сағ тәрәфиндә «Һүсејн һидајәт чырағы вә ниҹат ҝәмисидир» јазылмышдыр.

(Үјуну әхбарир-Риза (ә), 1/59/29)