[بغداديه]

ارجوان تتدليل
ترجمت خاطرتي
بس بعد الترجمه ما اكدر اكول خاطره
صارت مجرد كلمات
بدون وزن و قافيه
و تقريبا خصرت معنتها

زندگیم یعنی تباه

حياتي يعني الدمار

زندگیم یعنی رنگ سیاه

حياتي يعني لون الاسود

زندگیم شده جزر و مد

حياتي اصبحت مد و جز

عین یه دریا بی قرار

مثل البحر عديمة الاستقرار

این زندگی من شده

حياتي اصبحت

یه قلب پاره پاره

قلب ٌ ممزق

همراه یه آرزوی محال

مع امنيه مستحيله

آخه من ساده

انا الانسان المتواضع او البسيط

گناهم چی بوده

ماذا كان ذنبي

تا خدا حرومم کنه

كي يحرمني الله

یه زندگی ساده

حياة ٌ بسيطه

آرزوی بزرگی نداشتم

ما كان لدي امنيه كبيرة

همه آرزوهام

كل امنياتي

ختم یه آرزو بود

تختتم بامنيه واحده

اونم این بود

که آخر

برسم

به وصال محبوبم

و امنيتي كانت

ان اصل الى

وصل محبوبي ( حبيبي )

آرزوی محال نکرده بودم

لم اتمنى امنيه مستحليه

ولی این دنیا مثل همیشه

ولكن هذه الدنيا دائما

چه آرزو بزرگ باشه چه کوچیک

اذا كانت امنيتنا صغيرة او كبيرة

اونو حسرت به دلامون میذاره

تجعلها حسرة في قلوبنا

.......................

بليـــــــــــز لحد يضحك على الترجمه
لان ما اعرف اترجم للعربي
و خصوصا لغتي العربيه ضعيفه