[سید محمد]

باد عید وزیده است به کوه وصحرا جامه عید بپوشند چه شاه و چه گدا
بلبل باغ جنان را نبود راه به دوست نازم ان مطرب مجلس که بود قبله نما
صوفی و عارف ازین بادیه دور افتادند جام می گیر زمطرب که روی سوی صفا
همه در عید به صحرا و گلستان بروند من سرمست زمیخانه کنم رو به خدا
عید مولود مبارک به غنی و درویش یار دلدار زبتخانه دری را بگشا
گرمرا ره به در پیر خرابات دهی به سرو جان به سوسش راه نوردم نه به پا
سالها درصف ارباب عمائم بودم تابه دلذلر رسیدم نکنم با ز خط